Δράση αλληλεγγύης στις καταλήψεις.

“Καλούμε τις μαχόμενες επαναστατικές δυνάμεις σε κάθε γωνιά της Γης να ενώσουν μαζί μας το λόγο
και τις πράξεις τους, μετατρέποντας τον φετινό Οκτώβρη σε μήνα υπεράσπισης και αλληλεγγύης της
κατάληψης Terra Incognita αλλά και κάθε κατειλημμένου εδάφους που απειλείται από την καταστολή .
Να φωνάξουμε μαζί πως οι καταλήψεις δεν είναι νεκρά ντουβάρια. Είναι οι ζωντανές στιγμές αγώνα
του χθες, του σήμερα, του πάντα.”

-Πολιτική δήλωση της κατάληψης Terra Incognita

To Σάββατο, 17/10, συντρόφισσες και σύντροφοι από την κατάληψη Allerta και
Αντινομία, ανταποκρινόμενοι/ες στο διεθνές κάλεσμα για έναν Οκτώβρη
υπεράσπισης και αλληλεγγύης των καταλήψεων, αναρτήσαμε γιγαντοπανό στην
κορυφή του παλαιού φρουρίου.
Για μερικές ώρες έγινε κατανοητό και σαφές στους κατοίκους αυτής της πόλης, ότι οι
καταλήψεις είμαστε όλες/ολοι εμείς, και ότι κράτος, μπάτσοι και λοιποί εχθροί τις
ελευθερίας θα μας βρίσκουν πάντοτε απέναντι τους.
Αφορμή για αυτή την δράση αποτέλεσαν οι πρόσφατες εκκενώσεις καταλήψεων,
τόσο στον ελλαδικό χώρο της Terra Ιncognita (Θεσσαλονίκη) στις 17 Aυγούστου, της
Rosa Nera (Χανιά) στις 5 Σεπτέμβρη, της Φιλολάου 99 (Αθήνα) στις 25 Σεπτέμβρη,
όσο και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, της Liebig 34 στο Βερολίνο.
Στα μέρη μας, η καταστολή των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας αποτέλεσε
“δέσμευση” της σημερινής κυβέρνησης από την πρώτη μέρα ανάληψης των
καθηκόντων της, και ως εκ τούτου, οι καταλήψεις, οι χώροι αγώνα και ο κόσμος τους
βρέθηκαν στο στόχαστρο της καταστολής. Τελεσίγραφα, εκκενώσεις προσφυγικών
και αναρχικών καταλήψεων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Κρήτη, διώξεις
αγωνιστριών και αγωνιστών, ξύλο σε διαδηλώσεις κ.α, αποτελούν πλέον
καθημερινότητα, συνθέτοντας ένα ζοφερό παρόν και προμηνύοντας ένα ακόμα πιο
δυσοίωνο μέλλον.
Η απάντηση σε αυτό το μέλλον θα έρθει από όλους/ες αυτούς/ες που έχουμε επιλέξει
την συλλογική διεκδίκηση και υπεράσπιση των ζωών μας στους δρόμους και στις
δομές μας. Οι απελευθερωμένοι χώροι, ούτως η άλλως, αποτελούσαν πάντα σημείο
συνάντησης, επικοινωνίας και δράσης των από τα κάτω και των αγωνιζόμενων
κομματιών της κοινωνίας. Όλων αυτών των κομματιών, που βγαίνουν στην πόλη και
τους δρόμους, που δρουν και στήνουν ανάχωμα στην καπιταλιστική επίθεση και στην
κρατική καταστολή. Απέναντι στην κανονικότητά τους, στον ατομισμό, την απάθεια
και τον κοινωνικό κανιβαλισμό η συλλογική μας αντίσταση γίνεται όλο και
περισσότερο επιτακτική. Και οι απελευθερωμένοι χώροι λειτουργούν ως εφαλτήρια
και φυτώρια αγώνων.
Μιλώντας για απελευθερωμένους χώρους, στο νησί αυτή τη στιγμή, λειτουργούν
τρεις καταλήψεις. Η Αντινομία (2018), η Allerta (2017) και η Ελαία (2009). Στα χρόνια
που είναι ενεργές, έχουν πραγματοποιήσει δεκάδες πολιτικές και πολιτιστικές
εκδηλώσεις, έχουν στεγάσει τις επιθυμίες και τις ανάγκες δεκάδων ανθρώπων, τα
μέλη τους και ο κόσμος που κινείται γύρω από αυτές βρίσκονται διαρκώς στον δρόμο
σε πορείες, διαδηλώσεις, σε κινήσεις αλληλεγγύης αλλά και σε τοπικούς αγώνες.
Προφανώς, οι εδώ καταλήψεις, δεν θα μπορούσαν να μείνουν ανεπηρέαστες από το
γενικότερο κατασταλτικό κλίμα. Αναφερόμαστε σε ένα σύνολο από περιστατικά,
άμεσα ή έμμεσα επιθετικά απέναντι στις καταλήψεις. Για παράδειγμα, οι κινήσεις για
την παραχώρηση του οικοπέδου που στεγάζεται η κατάληψη Ελαία από το υπουργείο
αγροτικής ανάπτυξης στον δήμο Κέρκυρας για την δημιουργία σχολικής μονάδας, οι
επανειλημμένες επιθέσεις και μικροφθορές στην κατάληψη Allerta, και τέλος οι
πληροφορίες για την πρόθεση του διοικητή του νοσοκομείου Ρουμπάτη, για
αξιοποίηση του χώρου όπου στεγάζεται η κατάληψη Αντινομία. Όλα αυτά,
δημιουργούν ένα κλίμα απειλών, στο οποίο ελλοχεύει ο κίνδυνος εκκένωσης κάποιας
κατάληψης και στο δικό μας νησί. Αλλά όπως είπαμε και παραπάνω, οι καταλήψεις
είναι σημαντικό μέσο στην πορεία της συλλογικής μας αντεπίθεσης και στην
υπεράσπιση των ζωών μας, και ως τέτοιο θα τις υπερασπιστούμε. Όταν χτυπάνε μία
κατάληψη, απαντάμε όλες.